Wszyscy profesjonaliści znają i doceniają walory tego dobrodziejstwa, które pozwala nam na strzelanie amunicją barwiącą, ślepą oraz amunicją z aluminiowymi pociskami o oznaczeniu TBR. Zacznijmy zatem od amunicji barwiącej o oznaczeniu MMR.

Przez wiele lat w jednostkach specjalnych wojska i policji oraz innych instytucji pracujących profesjonalnie z bronią palną jest to narzędzie szkoleniowe pozwalające przygotować operatorów do działania, reagowania w warunkach maksymalnie zbliżonych do realnych w jakich mogą się znaleźć w czasie swojej służby. Czy tarcza papierowa reaguje na Twój głos? Czy powoduje, że adrenalina buzuje w Twoim ciele i czujesz zagrożenie? Odpowiedź brzmi nie. Tylko żywy człowiek z bronią próbujący Cię trafić jest wstanie wywołać procesy w naszej głowie, które włączają prymitywne instynkty przetrwania i powodują, że podejmujemy decyzje, których w komfortowych warunkach nigdy byśmy nie podjęli. Do tego celu została stworzona amunicja barwiąca o oznaczeniu MMR UTM . Realne warunki, realna broń, realne reakcje strzelca. Trening „Force on Force” czyli człowiek na człowieka. Mam broń, która towarzyszy mi w czasie służby, wyciągam zamek, który służy do strzelania amunicją ostrą (bojową), zakładam zamek pomalowany na niebiesko, z którego nie da się strzelić z amunicji ostrej.

Producent maksymalnie mocno zadbał o bezpieczeństwo użytkowników. Moja zabójcza broń w tym momencie staje się bezpiecznym narzędziem treningowym. Biorę magazynki w kolorze niebieskim, których także nie da się pomylić i ładuje do nich srebrną amunicję wyraźnie inną wyglądem od amunicji ostrej. Aluminiowe lekkie łuski z pociskiem z plastykowym czubkiem wyglądają jak zabawkowe.

Mam na sobie cały sprzęt jakim posługuję się w swojej służbie. Nie zmieniam nic w konfiguracji sprzętu. Jestem prawie gotowy do zmierzenia się z zagrożeniem. Czy to wszystko co muszę zrobić? Nie, muszę jeszcze założyć akcesoria, która chronią szczelnie głowę, twarz, szyję, krocze. Niekoniecznie firmy UTM.

Stając naprzeciwko przeciwnika nie czuję się komfortowo, ponieważ trafienia w odsłonięte części ciała naprawdę bolą. Myślę, że porównywalnie jak kulki z paintballa. Człowiek instynktownie chroni swoje ciało, boi się trafień i ich unika, podejmując decyzję do wychylenia się, bądź wejścia do pomieszczenia mocno kalkuluje decyzje.

No i oczywiście jest jeszcze element wstydu po trafieniu, który w towarzystwie profesjonalistów jest powodem do późniejszych rozważań, analiz a czasami po prostu „szydery ze strony kolegów”. Koledzy prócz konstruktywnych wniosków nie pozostawiają na Tobie suchej nitki.

ZACZYNAMY!

Walka z żywym przeciwnikiem postawionym naprzeciwko Ciebie jest emocjonująca, wszystkie zmysły się wyostrzają i czujesz, że człowiek stojący po drugiej stronie chce być szybszy i sprytniejszy od Ciebie. Kiedy dochodzi do konfrontacji, kiedy broń zaczyna pracować słyszysz charakterystyczny wystrzał amunicji MMR. Czujesz kto był pierwszy i celniejszy.

Doskonale wiesz jaki popełniłeś błąd, w którym momencie i co mogłeś zrobić lepiej. Jeżeli przegrałeś to starcie, wieczorem po ściągnięciu ubrania może dodatkowo zobaczysz siniaki, które jeszcze raz ugruntują Twoje wnioski. Plusem jest to, że jeżeli sytuacja Cię zaskoczyła i tak naprawdę nie wiesz co się wydarzyło Twój przeciwnik po zajęciach może dać Ci obraz popełnionych przez Ciebie błędów i taka zebrana wiedza nie jest wiedzą teoretyczną tylko namacalnym realnym doświadczeniem, które jest bezcenne.